Sounds of silence

Is het je ooit weleens opgevallen hoeveel geluid er eigenlijk om ons heen is? Overal waar je komt hoor je wel íets. Zelfs in winkels kun je niet meer om de muziek heen en op straat hoor je soms mensen van ver al aankomen racen. Soms heb ik het gevoel dat er in heel Nederland nergens een plekje te vinden is waar het helemaal stil is. En dan bedoel ik echt doodstil.

Toen wij in 2010 het huis waar we nu wonen gingen bekijken, was één van de eerste dingen die ik deed in de tuin gaan staan luisteren naar de omgeving. Hoorde ik nu veel verkeer? Wat was dat geluid in de verte? Waren er rumoerige buren?

In ons oude huis waren we gewend aan de F16’s die regelmatig overkwamen. Niet dat we ze niet meer hoorden (praktisch onmogelijk, probeer het maar eens), maar je raakt er blijkbaar aan gewend.
Af en toe hielden we gewoon op met praten als er weer zo’n geluidsmonster over kwam vliegen. Eén ding was zeker, nu we gingen verhuizen wilde ik dát zeker niet meer! Ik wilde rust en ruimte om me heen.

Stilte.

Nu horen we soms heel in de verte de snelweg, maar dan moet de wind verkeerd staan. Over het algemeen is het echter rustig. Op de kerkklok na, horen we niet veel.

Toen ik in november thuis kwam te zitten kon ik totaal geen geluid verdragen. Muziek, televisie, de klok die in de boekenkast stond te tikken, alles was me teveel. Op straat dacht ik helemaal dat ik gek werd en menig loopje naar de winkel of de huisarts eindigde in tranen.

Ik ging steeds meer op zoek naar de stille plekjes in mijn omgeving.
Mijn bed was uiteraard zo’n plek, maar om nu hele dagen in bed te gaan liggen om op die manier zo min mogelijk geluid op te vangen, dat is ook wat overdreven natuurlijk.

Gelukkig wonen we dichtbij een bos en daar kon ik af en toe de chaos in mijn hoofd tot bedaren laten komen. Bomen die ruisen, fluitende vogels en af en toe een tak die kraakte als ik daarop stapte. Het was voor mij een stilte die behapbaar was. Ik genoot van die rust en ging steeds meer op zoek naar dat soort plekjes.

Nooit heb ik geweten dat stilte zoveel verschillende geluiden heeft. De bosgeluiden, dat is bekend bij me. Net als de zee, of de bergen. Ik kan daar altijd intens van genieten.
Wist je bijvoorbeeld dat ijs kan zingen? Dat ijs dus ook geluid heeft? Ik zal je eerlijk bekennen dat ik hier nog nooit van gehoord had!

Al een tijdje volg ik een vlog van een Zweedse vrouw. Buiten dat het heel gaaf is om te zien hoe zij woont en leeft, maakt ze ontzettend mooie video opnames van de natuur om haar heen. Én ze maakt geluidsopnames van de natuur en van dat zingende ijs dus.

Echt heel bijzonder!

Luister zelf maar eens: Zingend ijs van Jonna Jinton