Melkplant

Als ik koffiedrink, dan is dat over het algemeen een cappuccino. Niet meer dan twee kopjes per dag, want dan schakel ik over naar thee en water. Dit wil overigens niet zeggen dat ik geen koffieliefhebber ben. Integendeel! Ik lust erg graag koffie, maar ik merk ook dat ik ontzettend hyper word als ik meer dan twee kopjes per dag drink. En dan heb ik het nog maar niet over de slapeloze nachten die geheid volgen als ik na het avondeten tóch nog voor een kopje koffie val. Zelfs als dit cafeïnevrije koffie is! Op de een of andere manier merkt mijn lijf niet echt op dat ik op een slaapkoffie ben overgestapt.

Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik op dit moment iets meer koffie drink nu ik thuis ben. Hij smaakt gewoon vele malen beter dan de drab op mijn werk. En – niet geheel onbelangrijk – thuis kan ik die cappuccino maken, wat toch echt zovele malen lekkerder is dan dat goedje dat uit de koffieautomaat op het werk drupt als ik op de knop ‘cappuccino’ klik. Ik vraag me soms weleens af wat een doorsnee Italiaan zou doen met die kop van mijn werk…

Nu maak ik die cappuccino eigenlijk altijd met volle melk. Schuimt beter, is nét wat lobbiger dan de halfvolle variant of – erger – de magere. 
Met alle nieuwe rages van tegenwoordig kan je ook je koffie versieren met melk dat eigenlijk geen melk is. Als je het op de keper beschouwt. 
Nu dacht ik vroeger als stadsmeisje dat elke koe melk gaf, dat leerde ik tenminste op school. Pas veel later begreep ik dat een koe eerst gekalfd moest hebben, wilde je aan je melk komen. Ik zal beslist geslapen hebben tijdens deze biologieles in groep vier, maar ik herinner me mijn verbazing toen ik besefte dat kalfjes nodig zijn voor onze melk.

Hoe fijn is het dan dat je met de plantaardige melk niet eerst jonkies gekregen moet hebben. Tenzij ik natuurlijk weer iets gemist heb. Daar ga ik echter niet van uit.

Ik besloot dus om die plantaardige melk eens te proberen. Allereerst was de havermelk aan de beurt. Ik ben gek op havermout, dus havermelk zou prima moeten zijn. 
Ik moet je eerlijk bekennen dat het beslist niet vies was. Ik moest wel een beetje wennen. Het smaakt wat rokerig misschien. Het maakte de smaak van de koffie iets bitterder. Daar moet je van houden natuurlijk.
Mijn lief – de beroerdste niet – waagde zich aan een cappuccino met kokosmelk. Die werd na één enkele slok door de gootsteen gespoeld. Geen goed idee dus.
Na wat aarzeling besloot ik de soja-variant te proberen. Nog wat argwanend over de smaak (een vriendin van mij moest vroeger voor haar dochter sojamelk kopen in verband met een allergie en ik herinnerde me alleen de geur van toen al! Brrr…) schuimde ik de sojamelk op. Grote verrassing! Nog niet vaak heb ik zo’n lobbige melk op mijn koffie geschonken. De eerste slok deed me de ogen sluiten. Het was heerlijk.
Meer dan heerlijk zelfs! Zo heerlijk dat ik om ben. 
Voor mij eventjes geen koetjesmelk op mijn koffie. Ik stap over op de melkplant.
Yummmm