Nagenieten

Het is warm. Behoorlijk warm zelfs, zeker als je kijkt naar de tijd van het jaar. Bijna half september en de thermometer tikt met gemak de 30 graden aan. We zitten ’s avonds tot laat nog buiten en genieten van de lichtjes in de tuin, eenvoudigweg omdat het dan nog warm is, maar ondertussen al wel donker. Kaarsjes moeten de muggen op afstand houden, die nog een laatste poging wagen om zich aan ons tegoed te doen. De kaarsjes verliezen, maar het ziet er zo sprookjesachtig uit allemaal, dat we de muggen met een wapper-hand op afstand proberen te houden.

De lucht is zwaar en zoel. Drukkend soms.
En toch, soms is daar die vlaag wind waar een belofte in zit. Iets prikkelends. Iets dat ruikt naar zout, kruiden en water. Alsof de zee haar adem uitblaast en door de wind het land wordt opgeblazen. Daar laat ze los en streelt mijn lijf. Mijn neus snuift dat ene zuchtje zeelucht op en ik weet: de zomer komt tot een einde, het najaar is in zicht.

Ik geniet. Met volle teugen! Want niet alleen breekt mijn favoriete tijd van het jaar weer aan, de laatste nazomerdagen voelen altijd als een cadeautje. Alsof het leven zegt: Geniet! Doe het nu! Straks is het weer donker, straks zitten we weer binnen. Het is dat moment dat je de top van een berg bereikt en weet: straks moet ik weer naar beneden. Straks gaan we aan de afdaling beginnen. Maar nu… nu is nu! En dat is heerlijk.

Mijn lijf is moe van de hitte, mijn huid heeft voldoende zonnestralen opgeslagen om een lange tijd vooruit te kunnen en mijn geest is op zoek naar rust en stilte. Geen prikkels meer in de vol geplande avonduren, geen terrasjes meer in de late avondzon. Terug naar binnen, loslaten wat niet meer nodig is, precies zoals de natuur dat nu ook gaat doen. Diep inademen, even vasthouden en dan met een lange zucht alles uitblazen. Het geeft rust.

Ik hou van de zomer, daar ligt het echt niet aan. Maar ik hou ook van de winter, het voorjaar en van de herfst. Ik hou nu eenmaal van alle seizoenen die horen bij het land waarin ik woon. Maar stiekem heb ik dus die voorkeur voor de tijd die nu gaat komen. Alles wat in het voorjaar en de zomer tot bloei en groei is gekomen, wordt nu geoogst. Daar voed ik me mee. Om me klaar te maken voor de maanden die nu voor de deur staan. Als een spons zuig ik alle vitaminen en voedingsstoffen in me op, net als ik met de zon heb gedaan.

De eerste paddestoelen hebben hun kopjes boven ons gazon uitgestoken en in het groen van de paratolboom spot ik al wat kleuren rood en geel. Nog even in de tuin, nog even nagenieten en dan… kom maar op met het najaar!