Boekenclub: Cliffrock Castle

Ergens heb ik een lijstje liggen, met landen waar ik graag een keer naar toe zou gaan. Schotland staat hier ook op. Na het lezen van de de boeken van Josephine Rombouts kan ik niet wachten tot het zover is! Niet alleen de natuur, de ruigheid, maar ook de beschrijving van de mensen hebben me nóg nieuwsgieriger gemaakt dan ik al was. Ik geef toe dat ik wellicht ook romantische ideeën heb over de Schotten en het dragen van de kilt. Ik kan me bijna niets sexier voorstellen dan een mooie, stoere man in Schotse kilt. Wat dat betreft is het een beetje jammer dat de roots van mijn lief in Indonesië liggen en niet in de Schotse Hooglanden…

Het boek zelf is een beschrijving van de eerste jaren van de schrijfster als Housekeeper op een echt Schots kasteel. Dat de bewoners niet Schots maar Engels zijn, maakt de situaties waar Josephine in verzeild raakt nog hilarischer dan ze al zijn. Het verschil in klasse druipt van de regels af. Het is echt de Upperclass versus de Hollandse nuchterheid.

Het is grappig om te lezen dat Josephine blijkbaar zonder enige ervaring – en met de nodige argwaan van de kasteelvrouw – toch haar draai weet te vinden tussen alle nieuwe gewoonten en andere cultuur. Op zoek naar het kasteelspook ontdekt ze (zelfs na een paar jaar nog) nieuwe kamers, gangetjes, doorloopjes en ruimten in het kasteel.

Persoonlijk vind het ik het eerste boek het leukst. Daar schuilt nog de opperste verbazing in, dat in het tweede en derde boek alweer een beetje gewoonte is geworden. Door de jaren heen wordt Josephine natuurlijk zelf ook meer verweven in de gewoonten van het leven op een kasteel.

Regelmatig heb ik hardop zitten lachen bij de voorvallen die Josephine beschrijft. Vooral de stoïcijnse beleefdheid van de kasteelvrouw en -heer maakte dat mijn lief soms opschrok als ik weer moest schateren. Met Downton Abbey ergens in mijn achterhoofd, had ik zowel beeld als geluid in gedachten.

Het is een soort column-achtig boek, zonder dat het echt uit columns bestaat. Iedere gebeurtenis staat op zichzelf en wordt toch met elkaar verbonden doordat je door de jaren heen beweegt met Josephine en haar gezin.

Is het boek een aanrader? Als je van Downton Abbey hebt genoten… Ja, absoluut! Persoonlijk is voor mij vooral het eerste boek een aanrader. Het tweede en derde boek vond ik iets minder, maar het blijft natuurlijk leuk om te lezen over een leven op de Schotse Hooglanden. Een cijfer voor het boek is een mooie 8 wat mij betreft. Deel twee en drie gaan meer naar een goede voldoende.

In november lees ik: De overlevenden, van Alex Schulman. Voor december staat Winterbloesem van Corina Bomann in de planning. Een beetje in de kerststemming komen tegen die tijd…