Nasleep en voorbereiden

Hoeveel last heb ik eigenlijk nog van mijn Covid-besmetting? Op zich niet zo heel veel meer, gelukkig. Tenminste, niet op een manier die dwingend aanwezig is. Maar soms kijk ik na een paar kwakkeldagen terug en besef plotseling dat die intense vermoeidheid, de afwezigheid van mijn eetlust, die spierpijn en hoofdpijn, dat wazige zien en het lusteloze gevoel misschien toch stiekem nog wel met Corona te maken hebben.

Ik sta er niet altijd meer bij stil. Gelukkig maar, zou ik bijna denken. Er zijn al genoeg dingen in mijn leven waar ik op dit moment veel mee bezig ben. Mijn ouders, mijn schoonouders, het werk, de spannende gedachte dat onze jongste in september op uitzending gaat, de middelste die ineens een aanval van gordelroos te pakken heeft… Het maakt al snel dat ik mijn eigen herstel ergens in de diepvries parkeer. Niet omdat ik mezelf verwaarloos of iets dergelijks, maar omdat er ook zo verdomd weinig bekend is over de naweeën van de ziekte an sich.

Wanneer spreek je bijvoorbeeld over long-Covid (wat overigens niks te maken heeft met je longen, zoals ik van sommige mensen weleens hoor. De term ‘long’ staat voor de lengte van de ziekte. Zoiets als lange-Covid dus. Maar blijkbaar vindt Nederland het makkelijker om de Engelse versie aan te houden…)? Heb je long-Covid als je na een paar maanden af en toe nog last hebt? Ik ga er vanuit dat ik daar niet echt bij hoor. Af en toe last is totaal iets anders dan ‘nog steeds aan bed/bank/thuis gekluisterd’. Toch?

Misschien wil ik gewoon niet aan de term voldoen en neem ik de dagen dat het wat minder gaat op de koop toe. Zolang er meer goede dan slechte dagen zijn, vind ik het allang best!

Waar ik me wel wat zorgen over maak is de vraag of de slechtere dagen in de komende maanden minder gaan worden. Nu we bezig zijn met de voorbereidingen op onze Pelgrimsroute, kan de gedachte dat dit niet zo is, mij af en toe wel wat buikpijn geven. Wat nu als ik tijdens de tocht zo ongelooflijk moe ben dat ik mijn ene voet niet voor mijn andere kan zetten? En wat nu als het juist op die dagen zo ongelooflijk regent?

Zou Covid nu ook mijn (normaal gesproken) optimistische aard aangetast hebben? Of ligt dit gewoon aan de flutzomer die we op dit moment hebben? Ik weet dat het verstandig is om ook in de regen te gaan trainen, maar ik moet er nu echt even niet aan denken. Mijn herstel en de zon gaan hand in hand. Dus laat die mooie nazomer maar snel komen. Ik ben er klaar voor!