Bakker aan huis

‘Die belletjes horen er wel op te zitten?’ Mijn lief en ik hangen allebei boven een klein weckpotje en kijken naar de bubbeltjes die op een wit goedje verschijnen.
‘Volgens mij wel…’, aarzel ik. Ik pak de instructies er nog een keertje bij en bestudeer de te nemen stappen voor de zoveelste keer.

Het weckpotje staat nu een aantal dagen op een warme plek en af en toe moet er wat water en meel bij. De magie zit in de chemie, want als het goed is zou ik over een paar dagen het begin van een zelfgebakken zuurdesembrood moeten hebben.

Ik ruik nog eens aan het potje en knik dan. ‘Het ruikt eigenlijk wel een beetje naar bier. Dat is goed, toch?’ Mijn lief haalt zijn schouders op. Hij weet het ook niet. Maar het klinkt logisch, want gisting ruikt eigenlijk altijd wel naar bier.
‘Ik ga het gewoon proberen,’ besluit ik dan. ‘Wat kan er nu helemaal misgaan? Een mislukt brood is het ergste wat kan gebeuren en dan ga ik het gewoon opnieuw proberen.’

Om het mezelf makkelijk te maken heb ik een paar kant-en-klare meelmixen gekocht waar alleen de starter (de naam van het goedje in de weckpot) en koud water aan toegevoegd hoeft te worden. De oven doet de rest van het proces.
Na het kneden, lang rusten, nogmaals kneden en wederom het deeg laten rusten is het zover. Ik ga mijn eerste zuurdesembrood bakken. Omdat het brood (in de oven) in een gietijzeren pan wordt gebakken, moet ik na 20 minuten de deksel van de pan halen en het brood – zonder deksel – nog 15 minuten nabakken.

Langzaam verspreid zich een heerlijke broodbak-geur door het huis en als ik het brood uiteindelijk uit de oven haal valt mijn mond open van verbazing. Hij is prachtig! Hij ruikt heerlijk! En na een half uurtje uitdampen kunnen we de verleiding niet langer weerstaan, de eerste hap wordt gezet in een warme snee brood waar alleen wat boter op zit.

‘Goddelijk…’ zucht mijn lief. ‘Het is über-heerlijk. Echt waar!’

Ik snij een tweede boterham af en laat de lemoncurd zachtjes wegsmelten op het brood. ‘Ook dit is wel heel erg lekker,’ kreun ik. Ik sluit mijn ogen en voel een intense warmte door mijn lijf stromen. Ik heb gewoon een heus zuurdesembroodje gebakken! Hoe tof is dat?

Ondertussen zijn we een aantal weken en heel wat broodjes verder. De kant-en-klaar-mix heeft plaats gemaakt voor een heus recept. De ene keer wat donkerder brood dan de andere keer. Soms met stukjes appel er doorheen, soms voeg ik rozijnen en/of noten toe. Maar altijd is het brood even lekker.
Binnenkort komt de hartige kant aan bod en ga ik borrelbrood bakken. Met ui, kaas, pesto… ik heb er nu al zin in!

Het enige nadeel is dat ik het broodbakken zo leuk vind, dat ik op moet letten dat ik niet teveel bak. Broden worden oud na verloop van tijd en de vriezer raakt al aardig vol op het moment. Misschien dat ik wat broden voor anderen moet gaan bakken. Dan zijn twee mensen blij. De een kan lekker smullen en ik word blij met mijn nieuwe rol als bakker aan huis…. 😊